گفته می شود هخامنشیان اولین دولتی در جهان بودند که تشکیلاتی منظم برای پیام رسانی ایجاد کردند.آن ها مسیرهای مشخصی جهت عبور پیغام رسانان احداث کرده بودند. در این مسیرها ایستگاه هایی به عنوان استراحتگاه برای سوارکاران و اسبان وجود داشت که چاپارخانه نامیده می شد. درایستگاه ها اسبان تازه نفس نیز نگهداری می شد. مامورینی که جهت رساندن اوامر یا نامه از مرکز به ایالت ها و یا بر عکس به چاپارخانه ها می رفتند، می توانستند از اسب های تازه نفس استفاده کنند.

به تعریف هرودوت "نه برف نه باران، نه گرما و نه تاریکی شب هرگز مانع به انجام رسا ندن هر چه سریع تر مسیر محول شده به آن ها، نمی شود"

در دوره های حکومت های اشکانی و ساسانی و بعد از اسلام نیز چاپارخانه ها برای دستگاه های دولتی اهمیت بسیار داشتند. چاپارها علاوه بر انجام مراسلات، چشم و گوش حکومت نیز بودند و اخبار گوناگون را از نقاط مختلف به مرکز انتقال می دادند.

چاپارخانه میبد- از معدود چاپارخانه های بجا مانده

اولین چاپار خانه هایی که رسمی بوده و به صورت یک سیستم منظم، برای استفاده همگان شروع به کار کردند، در سال 1230 (1851) توسط " امیر کبیر" در زمان ناصرالدین شاه احداث گردید. از آن تاریخ دیگر مردم عادی هم می توانستند از سیستم چاپاری دولتی استفاده کنند، که بنا به وزن نامه هایشان هزینه ای معادل 5 شاهی برای هر مثقال پرداخت می کردند.

طرحی که " آلبرت بار" برای تمبر ایران پیشنهاد می کند، تصویر شیری بود در حال ایستاده، که شمشیری در دست راستش گرفته و خورشیدی که از پشت آن پیداست. همچنین در چهار طرف آن عدد مربوط به بهای تمبر نقش بسته بود.

در سال 1245 (1866) ، نمونه تمبرهای" آلبرت بار" ، به همراه کلیشه هایش، توسط همان هیئت به ایران آورده شد. این نمونه تمبر ها به صورت دندانه دار و در چهار رنگ بنفش، سبز، آبی و قرمزآماده شده بودند. که گزینه های متنوع برای انتخاب رنگ را نشان داد.

انتشار اولین تمبر ایران

پس از گذشت تقریبا دو سال بالاخره در سال 1247( 1868) طرح ها و کلیشه های آماده شده توسط "آلبرت بار"، مورد تایید ناصرالدین شاه قرار گرفت و چهار رقم تمبر به ارزش یک شاهی، دوشاهی، چهارشاهی و هشت شاهی در بلوک های 4 عددی چاپ و برای مصرف مراسلات عرضه شد. این تمبرها به عنوان اولین سری تمبر رسمی ایران به حساب می آید و به سری باقری معروف است ( وجهه تسمیه آن به درستی معلوم نیست).

تمبر باقری که به صورت بلوک 4 تایی چاپ شد

(Joseph Hackmey از کلکسیون آقای جوزف هکمی)

درسال های آغاز انتشار تمبرهای باقری ، به علت ضعف تشکیلات چاپارخانه ای، و عدم آشنایی دست اندرکاران به چگونگی استفاده بهینه از تمبر برای مراسلات و همچنین قحطی بزرگی که در سال های 1249-50 (1870-71) منجر به از بین رفتن حدود یک چهارم جمعیت 6-7 میلیونی ایران شد ، از این تمبرها به ندرت در پست مصرف شد. تا اینکه ناصرالدین شاه در سال 1250 (72-1871) دوباره به فکر بهبود اوضاع چاپارخانه ها می افتد.

به همین منظور شاه، میرزا علی خان منشی حضور را ( که بعدها لقب "امین الملک " می گیرد ) در سال 1250 (1872) به عنوان رییس چاپار خانه ها تعیین می کند. منشی حضور در ضمن تنظیم امور چاپار خانه ها طی اعلانی دستور می دهد که از تمبر برای ارسال نامه در برابر هر مثقال، 4 شاهی استفاده شود. نحوه استفاده از تمبرهای باقری به گونه ای بود که ارسال کننده، نامه خود را به چاپار خانه برده و مامور اداره در برابر دریافت وجه، تمبر را بدون ابطال بر روی پاکت چسبانده و تحویل می گرفت.